ارزیابی میزان ریسک پذیری بهره بردار ناشی از عدم قطعیت منابع بادی و بار در مسئله در مدار قرار گرفتن واحدهای حرارتی با استفاده از شاخص ارزش در خطر شرطی

مزیت اصلی به کارگیری برنامه ریزی تصادفی نسبت به نوع قطعی آن در مسئله در مدار قرار گرفتن واحدهای حرارتی (uc) با حضور منابع بادی، در نظر گرفتن سناریوهای رخداد ممکن برای توان بادی و بار از طریق حداقل نمودن امید ریاضی هزینه بهره برداری است. اما عیب اصلی نمایش تابع هزینه توسط امید ریاضی آن، صرف نظر نمودن از دیگر پارامترهای مهم و تعیین کننده تابع توزیع احتمال هزینه می باشد. یکی از بهترین روش ها جهت غلبه بر این مشکل و در عین حال حفظ ساختار تصادفی مسئله به کارگیری مفهوم ریسک است. با توجه به مطالب فوق، در این مقاله اثر میزان عدم قطعیت موجود در منابع بادی و بار بر میزان ریسک پذیری بهره بردار در مسئله uc از طریق اصلی ترین شاخص ریسک یا ارزش در خطر شرطی (cvar)، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. مدل پیشنهادی از نوع برنامه ریزی ترکیبی خطی- عدد صحیح (milp) است که به صورت برنامه ریزی تصادفی و دربردارنده عبارات مربوط به شاخص ریسک اصلاح شده است. میزان عدم قطعیت توان باد و بار به دو طریق شامل در نظر گرفتن میزان نفوذ توان بادی به صورت ضریبی از یک مقدار پایه و هم چنین در نظر گرفتن پیش بینی های مختلف با استفاده از خطای پیش بینی توان باد و بار به صورت توزیع احتمال نرمال با واریانس های مختلف در نظر گرفته شده است.